İki grup ateist vardır. Bunlardan birincisi dürüsttür, çalmaz çırpmaz. Tüyü bitmemiş yetimin hakkını yemez. Lükse düşkünlüğü yoktur, gösteriş sevmez. Çalışkandır. Geneli felsefedir, bilimdir, insanlık için faydalı bir şey bulur, hayatını ona adar. Ayrıca sözünün eridir, dobradır, yalan söylemez. Yalan söylemediği için de açıkça ateisttir, yani ateist olduğu herkes tarafından bilinir. Alenen (belki seküler bir kaygıyla) ben ateistim demese de hayat tarzından zaten anlarsınız ateist olduğunu. Ateist oldukları herkes tarafından alenen bilindiği için de bu ateist grubu otellere doldurulur canlı canlı yakılır, sokak ortasında kahpece vurulur, yazdığı blog yazısı yüzünden satırla parça pinçik edilir, cenazesinin ardından “allah ateşini harlasın” diye tıynetsiz bir takım yorumlar yapılır.
İkinci grup ateist ise görünüşte ağır dindardır. Ağzından allah lafını eksik etmez ama kendisi tanrıya, ahirete vs. inanmaz. İnansa zaten çalamayacak, çırpamayacak, yetim hakkı yiyemeyecek, gencecik çocukları öldürtemeyecek, ölüme gönderemeyecektir. İşte bu ikinci grup orospu çocuğu ateisti saraylarda görürsünüz. Millet meclislerinde, kabinelerde görürsünüz. Milletvekili, bakan, başbakan, başkan olup, ağızlarından allah lafını düşürmeden yasalar hazırlarlar. Fukaranın nafakasına ortak olurlar. Kendi inandıkları (daha doğrusu inanıyor gibi yaptıkları) görünmez adamın dışındaki görünmez adamlara inanan kitleleri hapse atmaya, öldürmeye, idam etmeye, topluca katletmeye yönelik yasalar çıkarırken görürsünüz. Bunlar deveyi hamuduyla yerler. Kendi evlatlarının bu dünyada fotomodellerle, mankenlerle, pilav üstü assolistlerle yaptığı kokain partilerini halktan gizleyip, fakiri fukarayı “la olm bir dur. İman et. Sabret. Hele bir öl, sen de çok rahat edeceksin. Cennette yediğin önünde, yemediğin ardında, bilmem ne kadar kadınla temaşa yapacaksın” diye kandırırlar. Gösteriş severler, ihtişama bayılırlar. Salak (yaw… hadi iyi niyetli) halkın parasıyla saraylarda yaşarlar. Bunları camilerde görürsünüz, tekkelerde fetva verirken, vaaz ederken görürsünüz. Yaşam tarzlarına, icraatlarına bakıldığında bu adamların allahının, kitabının, imanının, ahirette hesap kaygısının olmasına asla ve kat’a imkan yoktur. Gel gör ki vitrinde bu adamlar ehli iman, takva sahibi, çok muhterem adamlardır. Yersen! İşte tüm bunlara baktığınızda çok net anlarsınız ki din aslında, fakir halk zenginin kafasını taşla ezip koynundaki genç, güzel ve illa ki aşüfte karısına, metresine, kasadaki milyonlarca dolar parasına, hektarlarca malına, mülküne, yatına, katına el koymasın diye uydurulmuş kurallar bütünüdür. Bir kesim bunu net bilir, açıkça söyler; diğer kesim ise bunu net bilir ve din sömürüsüyle küpünü doldurur. Hırsız, katil vs. olmayan dindarlar da işte bu ikinci kategorideki orospu çocuğu ateistlerin mesnetsiz ahiret iddialarına inanan, saf, temiz, tek kusuru belki biraz gerizekaa olmak olan kitlelerdir. Onları sevin. Eğitip, adam edip bu dolaptan kurtarmaya bakın. Ortaparmak akşam haberlerini sundu. Şimdi de striptizci latin manita ile hava durumu:
Ekmel bey’i aday göstermeleriyle kendini belli eden eksen kaymasının ayırdına vardığım gün “bundan böyle chp’ye oy yok” demiştim. Vermedim de nitekim. Vermedik. Taşak geçtiler bizimle. Elin kör popçusu, Edo Dönemi Japon resimlerinden fırlamış ceberrut sıfatıyla “ar yu disko” falan diye tivit attı, yine siklemedik. Haddini bilmezliğine verdik. Vatan lan bu! Boru mu? Öyle cemaatin adres göstermesiyle cumhurbaşkanı seçmek yakışır mı benim mensubu olduğuma gönülden inandığım “fikri hür, irfanı hür, vicdanı hür nesle”? Benim gibi kafası çalışan on küsur milyon seçmen boykot ettik seçimi. Bize “tıpış tıpış gideceksin benim gösterdiğim adaya oy vereceksin” diyen haddini bilmezlere “tıpış tıpış kurultaya gideceksin” dedik (o kadarını diyebildik; şartlar öyle gelişti). Kurultayın önünü açtık. Açtık ne oldu? Gördük ki ihaneti yapan genel başkandan ibaret değil. Sorunun kökü daha derinde. Kurultayda babayı aldık ama gene de fikrimiz hür, irfanımız hür, vicdanımız hür! (more…)
Akşam canım sıkıldı. Aldım makineyi çıktım. Dedim “bıktım ağaç, bina, börtü böcük fotoğrafı çekmekten”. Karar verdim bugün insanların gözüne gözüne sokup objektifi, biraz da canlı bir şeyler çekeceğim. Kızarlarsa silerim. Alla alla… Kimse de kızmadı – portresini yaptıran abi haricinde kimse suratını bile asmadı. (more…)
Eskiden, hele de akşam 9’da, hele de bugünkü gibi ne sıcak ne serin, dört dörtlük bir havada, bu caddede binlerce insan olurdu. EuroMaidan dediler, Avrupa Birliği dediler ülkenin anasını sittiler. Savaş korkusuna Yahudiler İsrail’e, Rus yanlıları Rusya’ya, AB yanlısı Ukraynalı’lar da Polonya’ya kaçtı. Hemen hiç turist yok (olanlar da tek tük amsalak Türklerden ibaret). Kiev artık neredeyse hayalet şehir…
Kafam bozuk anasını satayım. Ukrayna da baydı. Ne yapmalı, nereye gitmeli, bilmiyorum ama bir değişiklik gerektiği kesin.
Şu şarkılar ve daha niceleri Erkin Koray’a ait olmayıp bildiğin çalıntıdır. Erkin Koray parça çalmak konusunda Teoman’ın eline iki kere verebilecek bir potansiyele sahiptir. Hatta şöyle ifade edeyim: Teoman daha kısa pantolonla dolaşırken, Erkin Baba Araplardan, Hintlilerden v.s. çatır çatır şarkı çalıyordu (çalmak da bu cümlede icra etmek anlamında olmayıp bildiğin afırmak, araklamak, indiragandi etmek anlamında kullanılmıştır). Buyrun tek tek dinleyin, abartmış mıyım siz karar verin: (more…)
