Tarih 15 Mayıs 2009, Mekan Kiev. Hava soğuk. Dün 22 dereceydi kısa kolluyla yanıyordum. Bugün uzun kolluyla donuyorum. Tek ısınmam kıçı kırık bir klima, onun da kendine hayrı yok. Laptop’ım bile daha çok ısıtıyor. Sigarayı bıraktığım günlerde sigara dumanına tahammül edememe gibi bir alışkanlık geliştirdim.
Bir bok gelirse başıma ve yaşamımı bir makineye bağlı sürdürmem gerekirse, Türkçede nasıl diyoğlağ “beyin ölümüm gerçekleşirse”, fişimi çekmeye yeltenmeyin sakın… Sakın. Öbür tarafa gidersem yakın akrabalarınızdan çıkartırım acısını. O kadar diyorum.
Ne yazayım lan bloga? Bu aralar bunu her gün en az bir kere düşünüyorum. Eskiden neredeyse her gün çatır çatır döktürürdüm… Ortaya çıkan yazıları da beğenirdim üstelik. Bu aralar, “bişiler yazmalı” diye düşünmeme, kendimi zorlamama, gazetelerde üzerinde ahkam kesecek konular arayıp araştırmama rağmen pek bir
Sürekli müşterim, üstelik iyi de müşterim olan ve bu hafta bana bokkk gibi para ödemesi gereken bir banka var. O bankada çalışan, görevi giriş faturalarını onaylamak olan eşşoğlu eşşek bizim 5 faturamızı birden atlayınca, durum birden sakata bindi… Bayram öncesi tahsilat girişimlerimizin sonuç vermeyeceği anlaşıldığında
Sendai’da, eski Kaymakam Evi’nin bahçesinde buldum bu yaratığı. Olympus FE-240 ile imkansız makro denemesi (olur gibi de oldu sanki). Renklerinden kıllandım, fazla yaklaşamadım.
Geleneksel bir Japon evine girdiğiniz anda dikkatinizi ilk çekecek şey o sap saman kokusudur. Hasat sonrası buğday tarlasında gezindiyseniz hemen tanırsınız o kokuyu. Kokunun nedeni yer döşemesi olarak kullanılan 90 santime 180 santim ölçülerindeki hasır bloklardır. Bunlara tatami adı verilir. Ölçüleri standarttır ve bizdeki metrekare
Ucuz sakenin şişesi bi milyon, kafa bi buçuk Feridün Düzayak çığırıyorum, duvarlar kağıt Yerler hasır, ayaklar çıplak, ruhum cıbıl, hava soğuk E amına koim, keyfim kaçık, canım sıkkın, lan kafam bozuk Sen bin avro bilet parası ver, üstüne bin avro daha masraf eyle, taaa anasının
子供らにいつ迄嘘吐くのですか？九年待っているいっしょ九年待てます。子供ら大人になったらあなたの見世物やくざ主人だって邪魔できません。あなたらより長く生きて行ってあなたらの墓にうんこします。それだけを知っておいて欲しいです。 かなへ: 新しい友達できたよ。彼奴らもヤリタイか？
“Pardon bakar mısınız?” dedi arkamdan bir ses. Döndüm, baktım ki atmış yaş civarında, gözlüklü, bir elli boylarında, bir dişi altın bir Japon kadın. Beni görünce kafasını hafifçe indirip kaldırıp “pardon, pardon” diyerek, elini gerek kalmadı manasına sağa sola sallayarak biraz ilerledi. Oradaki bir başka yaşlı
Formula koşuyor televizyonda, üstelik banttan. Takım hala alonsoyu beklerken ben de hazırlıklarımı tamamlamış, evden çıkma saatimin gelmesini bekliyorum. Sürekli çek listimi çek ediyorum. Tedbirliyim diyoruuuum. Cüzdan, para, sakızlar, antibakteriyel ıslak mendil, cep telefonu, bavul, laptop şarjı, laptop kendisi, eee bavuuul…
Namba’da gezmeli, kafa çekmeli Den Den Town’a gitmeli, kamera falan almalı En az bir kere bir izakayada kafa çekmeli bol bol yemek yemeli