Akşam canım sıkıldı. Aldım makineyi çıktım. Dedim “bıktım ağaç, bina, börtü böcük fotoğrafı çekmekten”. Karar verdim bugün insanların gözüne gözüne sokup objektifi, biraz da canlı bir şeyler çekeceğim. Kızarlarsa silerim. Alla alla… Kimse de kızmadı – portresini yaptıran abi haricinde kimse suratını bile asmadı.Read More »Halime Bak, Dertli Çal!
Cuma Akşamı Özgür “hadi” dedi “Chernigov’a gidelim”. Chernigov(*) Kuzey Ukrayna’da, Kiev’e yaklaşık 150 kilometre mesafede bulunan 350 bin kadar nüfuslu bir şehir. Aslında bana kalsa kasaba… Şirin bir yer. Orman, nehir, başka da pek bir nane yok gibi. Özgür’ün bir arkadaşı gece kulübü açıyormuş Chernigov’da, Özgür ona takılacak. “Mekan sahibi kankam, kesin ekmek çıkar” düşünesiyle, “masrafları ben çekiyorum” dedi, sağolsun. “E ben de fotoğraf çekerim” düşüncesiyle kabul ettim, atladık gittik.
Chernigov’da bir sokak – İnsanları sıcakkanlı, sokakları geniş, doğası bozulmamış Chernigov’un.
Avrupa Birliği Bayrağı, Ukrayna Bayrakları, olaylar sırasında direnişçilerin kullandığı baret ve el yapımı kalkanlar –ve elbette yan tarafta bir bağış kutusu.
Kreşatik Bulvarı üzerine (müze süsü verip) çadır kurmuş hatta çitle çevirip kendine bahçe yapmış Ukraynalı köylü dayı çadırının bahçesinde birasını yudumlarken acaba aynı noktada can vermiş (ön planda fotoğrafları vs. görülen) Niyazi gardaşımızı düşünüyor mu?
Arka planda Kiev’in göbeğinde, bir zamanlar aşıkların el ele gezdiği; sokak müzisyenlerinin şarkılar söylediği; pandomimcisinin, dansçısının, ressamının sanatını icra ettiği; milletin mesai saatleri dışında ve hafta sonunda yaya halde dolaştığı; turistlerin taş gibi Ukraynalı hatunları seyrettiği; buram buram sanat, buram buram kültür kokan Kreşatik Bulvarı üzerinde çadırını kurmuş, utanmayıp etrafını çitle çevirerek kendine bahçe yapmış, hatta hayasızlığın dibine vurmak suretiyle bir de yandaki elektrik direğinden kaçak hat çekip içeriye derin dondurucu ve buz dolabı bile koymuş batı Ukraynalı köylülerden birisi, kendisi de ihtimal bir köylü olan tombul kızın memelerine karşı birasını içerken görülüyor. Ön planda ise vatanı için savaştığını düşünürken Amerika’nın çıkarları için vurulup ölmüş sakallı abinin hatırasına konulmuş bir sunak görüyoruz. Amerikan çıkarları için ölmeseydin ve seni fiştekleyen köylü götverenler şehrimin içine sıçmıyor olsaydı senin için bayağı bir üzülürdüm sakallı. Az üzüldüğüm için bu fotoğrafımın adını “Niyazi” koydum. Yine de toprağın bol olsun Niyazi –ama kafana sıçayım o ayrı.
Read More »Bandera Bandera Ye Beni…
Sabahın biri. Hava çok soğuk. Ve ilginç bir şekilde, giderek, her dakika biraz daha soğuduğunu hissetmek mümkün. 2 gün öncesine kadar eksi bir dereceydi. Dün eksi üç derece oldu. Bugün eksi beş derece. Pazar günü, yani öbür gün, eksi dokuz derece bekleniyor. Rüzgar yaklaşık yirmi kilometre hızla her taraftan, hep muhalif esiyor ve sıcaklığın, pardon soğukluğun, on derece kadar daha düşük hissedilmesine neden oluyor. Üç gündür çok hafif çiseliyor kar. Böyle tipilerdeki gibi ince taneli, asla lapa lapa değil, ama çok seyrek yağıyor. Yere düştüğünde öylece de kalmıyor, eriyip diğer kar taneleriyle birleşip, yerde incecik, an itibarı ile bir santimlik, bir buz tabakası oluşturuyor. Allahtan ayağımdaki ayakkabıları buradan almıştım, tabanları bir buçuk santim falan. İstanbul’da giymediğimiz denli kalın ayakkabılar bunlar. Ama ona rağmen, ayaklarım da sıcacık diyemem.Read More »Sallamadan Ver Biramı Yoksa Sevgilini Döverim Yüzü Kan Pıhtısına Dönene ve Parmaklarım Kanamaya Başlayana Dek
Taksicilerin alayı gizli işsiz. Sadece taksiye ihtiyaç duyuyoruz. Hayatımızda taksiciye yer yok aslında. Bu dünya taksicilersiz çok daha güzel bir dünya olurdu. Kalıbımı basarım. İmkansız demeyin, mümkün aslında. Yani bizi taksicilerden kurtaracak, taksicisiz çok daha rahat, sakin, sessiz, güzel bir dünyayı mümkün kılacak teknoloji mevcut olduğu halde karanlık güçler kasten bizi taksicilere ve taksicilerin o iğrenç müziklerine maruz bırakıyorlar.Read More »Hitler Olucam Taksicileri Canlı Canlı Yakıcam
Öptüm bütün kelleri
Gayet güneşli bir sabaha uyandım bugün. Hatta düzelteyim, sabah beni uyandırdı. Yaz sonundan beri ilk defa saat 10da gözüme girdi güneş.Read More »Banduramın Telleri
Enteresan bir sektör oluşmuş durumda Kiev’de: kısa süreli kullanım için günlük kiraya verilen apartman daireleri. Gecelik kiraları 30 ila 150 dolar arasında değişiyor ve aynı fiyata kiralanan otel odalarına kıyasla en az iki kat fazla yaşam alanı artı mutfak imkanları sunuyorlar. Dekorasyonlarından hedef kitlenin kim olduğu çok açık anlaşılıyor: sefa pezevenkleri.Read More »Welcome to Sin City
Seyahatten seyahate kullandığım not defterime not tutarken, son seyahatimin bazı notlarını bloga eklememiş olduğumu fark ettim. Bloga eklenmedikten sonra, not tutmuş olmanın ne anlamı var de mi? Aşağıda…
Tarih: 20 Ekim 2008, Mekan: İstanbul, hayır Amsterdam, hayır hayır Osaka…Read More »Amsterdam’da Harman Bir Türk
[Bu yazı, şu yazının devamıdır]
Ahmetin küfür dağarcığı bir hayli geniş. Bekleme salonu girişinde ayakkabılarını çıkarttıkları için on dakika falan saydı sövdü, aynı küfrü iki kere kullanmadı desem ufak bir yalan olur.Read More »Ahmet İşlik Orunda…
Tarih 15 Mayıs 2009, Mekan Kiev.
Hava soğuk. Dün 22 dereceydi kısa kolluyla yanıyordum. Bugün uzun kolluyla donuyorum. Tek ısınmam kıçı kırık bir klima, onun da kendine hayrı yok. Laptop’ım bile daha çok ısıtıyor. Sigarayı bıraktığım günlerde sigara dumanına tahammül edememe gibi bir alışkanlık geliştirdim. Kapalı ortamlarda sigara içemediğim için saat başı camı açıyorum, beş santigrat derece karasal iklim doluyor içeri. Klimanın üflediği 30 santigrat derece hava. Eti budu kaç btu ki ortamı ısıtsın. Kiev’de uzun süre yaşayacaksam daha “doğal” ısınma kaynakları bulmam şart. Ateşli iki hatun bulunmalı mesela.Read More »KDV’yi Yedi Ben
Dün gece bagajımı toplamaya başlamıştım zaten. Sonra Kaan arayınca yarım bırakıp dışarı çıkmış, geç dönmüş, vurup kafayı yatmıştım. Sabah 6 gibi uyandım, bagajımı tamamladım. Aslında yıkanacak bulaşıklarım vardı ama vakit yoktu. Öylece bıraktım, dönünce kokmuşlarıyla uğraşacağım mecburen. Yediye on kala çıktım evden. Bagajı ara yollardan caddeye kadar sürüklemek zorunda kalmayayım diye dün Üsküdar’dan bir taksiyle anlaşmıştım. Adam saatinde geldi, Üsküdar iskelesinden birer çay aldık, havaalanı yoluna koyulduk. Yedi buçuk gibi havaalanındaydım. Bagajımı yüklenip giriş kuyruğuna katıldım. Üzerimdeki metallerden arınıp detektörden geçtim. Detektör bipini çıkarmadı. Tanırlar beni buralarda…Read More »Ukranya Uçağı Nerden Kalkıyor?